Dlaczego lubię różaniec?

  Dlaczego lubię różaniec? Bo jesteś zakonnicą, ktoś odpowie. A wiecie, że nie wszystkie Siostry lubią tę modlitwę...Ale to nie będzie wpis o Siostrach.Tylko o różańcu. Rozczarowani? Trudno.

Towarzyszył mi od dzieciństwa, w drugiej klasie, nauczyła mnie na nim modlić się moja babcia, która zawsze kiedy się kładła spać odmawiała różaniec głośno, często przysypiając, jako dzieci chichotałyśmy z tego, dzisiaj wspominam to z ogromną czułością.

W młodości nosiłam go w kieszeni, czasami odmawiałam dziesiątkę idąc do szkoły, często traktowałam go jak amulet, przekonana, że wystarczy go mieć przy sobie, aby wszystko poszło dobrze. Tak na marginesie, do dzisiaj mi zostało, że w każdej kieszeni mam inny różaniec.

Miałam też okres w życiu, że wydawał mi się modlitwą monotonną i jednostajną.

Dzisiaj, często kiedy gdzieś idę,wędruję, przesuwam paciorki.

Kiedy brakuje mi słów, aby wołać do Pana w ważnych sprawach biorę do ręki różaniec.

Kiedy ktoś prosi, abym się pomodliła, biorę do ręki różaniec. 

Pomyślisz Drogi Czytelniku: Co za dewocja, zachęcam Cię jednak spróbuj....

Różaniec wnosi w moje życie spokój i nadzieję.

W ostatnim okresie odmawiałam osławioną Nowennę Pompejańską, w ważnej intencji, modlitwa została wysłuchana ale to, co osobiście zyskałam jest największym skarbem. Odmawiając trzy różance dziennie doświadczałam coraz głębszego pokoju i otwartości na Słowo Boże. Siła prostoty modlitwy monotonnej i jednostajnej, wznosiła moje serce ku Bogu w uwielbieniu, radości i wdzięczności. 

Różaniec, prosta modlitwa do odkrycia dla każdego...Królowo Różańca Świętego. Módl się za nami.