Spotkania

   Ostatnio uczestniczyłam w akcji: Ocal mogiłę pradziada od zapomnienia. Z szóstką naszych uczniów i nauczycielem z Karpacza, p.Tomkiem Kozłowskim, którego był to już trzeci pobyt w tamtym miejscu. My, pojechaliśmy pierwszy raz.  Na Podole. Pracowaliśmy na cmentarzach  w Mołczanach, Krasnem i w Janowie. Reszta naszych uczniów pojechała w miejsca bliżej Lwowa.   Razem z nami pracowały ukraińskie dzieci, które uczą się języka polskiego ponieważ mają korzenie polskie gdzieś od pra.. pradziada,  a jeszcze bardziej, może myślą o wyjeździe do naszego kraju.     Chociaż pracowaliśmy w miejscach gdzie Polska skończyła się wraz z pierwszym rozbiorem, odnajdywałam tam na każdym kroku ślady polskości z wielkim wzruszeniem. Kościoły katolickie  fundowane przez polskich właścicieli ziemskich, a w nich polskie tablice upamiętniające pochówek fundatorów lub zarządzających majątkami.  Piękne nagrobki i epitafia cmentarne tonęły w zaroślach, odkrywając je, szybko sobie przypominałam historię,

     Jedziemy z grupą naszej młodzieży na Ukrainę w ramach akcji: Mogiłę pradziada  ocal od zapomnienia. Sprzątać polskie stare cmentarze. Wyjazd organizuje Fundacja Wschód.     Zadaję sobie pytanie dlaczego tam jadę? Moja rodzina nie pochodzi z dawnych Kresów... Urodziłam się i wychowałam na  Ziemiach Odzyskanych jak to się kiedyś mawiało, czyli w Zachodniej Polsce.  Sporą część życia zakonnego spędziłam  w miejscu, które stało się na nowo polskie po 1945 roku, po bardzo długim okresie.        Mało tu pomników polskiej kultury, pamiątek mówiących o przodkach, wszystko mi mówi, że  ktoś inny tworzył to piękno, przy niewielkim udziale Polaków.    Od dziecka podziwiałam piękno zabytków, urok zieleni,  średniowiecznego miasteczka, które Niemcy  po drugiej wojnie opuścili.   Zyłam z ludźmi, którzy pochodzili z Kresów, których dziadkowie tęsknili za tamtą ziemią i wracali tam  opowieściami. Wychowana na Sienkiewiczu, czekająca na wydanie Ogniem i mieczem . Zawsze byłam ciekawa