Spotkania

  Zostaliśmy rzuceni na głęboką wodę, jako ludzie wierzący w Boga,    chrześcijanie. Kiedy zajmowaliśmy się sytuacją kryzysową Kościoła,  krytykując biskupów i  księży, epidemia zmusiła nas do myślenia o swojej wierze, o niedzielnej mszy świętej, o komunii świętej na rękę, czy do ust, o spowiedzi, o modlitwie, o Bogu, o miejscu Boga w moim życiu, w końcu o oczekiwaniach wobec Boga w sytuacji koronawirusa. Naprawdę nie są to łatwe pytania.   Czy Bóg jest odpowiedzialny za wirus? Czy to jego sprawka?   To nieustannie powracające pytania. Bóg nie jest odpowiedzialny za zło, zło nie jest wolą Boga. Bóg jest Miłością, Czułością, Pokojem, samym Dobrem. Za zło odpowiada ludzki grzech. Zapewne niektórzy krzywią się z niesmakiem. Ale jeśli słyszymy o matce ziemi, która nie wytrzymała eksploatacji lub o zdewastowanej planecie, której skutkiem jest epidemia, to dlaczego nie możemy jako ludzie wierzący  myśleć i mówić o grzechu pychy, który wyniszcza dzisiaj człowieka.   Uparcie mam

   Co to znaczy być Dzieckiem Boga? Jak rozumieć Dziecięctwo Boże? Ktoś ostatnio zadał mi takie pytanie, nie była to osoba obojętna religijnie ale raczej starająca się żyć swoją wiarą, chciałabym napisać coś na ten temat.    Rozumienie Dziecięctwa Bożego pozostaje ściśle wiązane z obrazem Boga jako Ojca. Obecnie rzadko mówimy o Bogu jako ojcu, częściej mówimy o Duchu Świętym, o Panu Jezusie, a dopiero na końcu o Ojcu. Być może wynika to z faktu, że mamy różne doświadczenia rodzonego ojca, a warto pamiętać, że  Pana Boga najczęściej postrzegamy przez pryzmat naszych ludzkich doświadczeń i  często myślimy o Bogu na wzór naszych rodziców szczególnie, ojca.  Wydaje mi się, że pierwszym etapem dojrzewania w wierze jest pytanie, o obraz Boga, tzn o przekonania na temat  Boga jakie nosimy w swoim sercu. Aby wiara nie była  projekcją ale rzeczywistym spotkaniem z Tajemnicą, potrzebujemy skonfrontować  się z naszym człowieczeństwem, z prawdą o nas samych, wobec Boga, z tym kim jesteśm

obraz Sieger Koder Na górę Tabor Pan Jezus zabiera ze sobą Piotra, Jakuba i Jana tam wobec nich się przemienia, odkrywa przed nimi    tajemnicę swego Bóstwa. Apostołowie zostają dopuszczeni do relacji Ojca z Synem, czegoś co niezwykle ich dotknęło,  usłyszawszy głos Ojca padli na twarz przerażeni To przejmujące wydarzenie, przepełnione obecnością Boga, było początkiem drogi. Chrystus ukazując apostołom   swoją chwałę, ukazuje kim jest, przygotowuje uczniów do tego, aby Go pragnęli, zaufali mu i  towarzyszyli w drodze, chociaż oni jeszcze tego nie rozumieli, mieli mu towarzyszyć również w Jego męce i  krzyżu.   Podobnie jak uczniów, nas też Pan umacnia przed momentami próby i cierpienia, pozwala nam zbliżyć się do siebie, obdarza nas swoją obecnością i  pokojem, abyśmy mieli do czego wrócić  kiedy przyjdzie czas zmagania się z trudnościami, często nieprzewidzianymi lub starymi, dobrze nam znanymi sprawami.    To spotkanie na Gorze Przemienia może też  budzić  naszą tęsk