Ocalić pamięć o Kresach

     Jedziemy z grupą naszej młodzieży na Ukrainę w ramach akcji:
Mogiłę pradziada  ocal od zapomnienia.
Sprzątać polskie stare cmentarze. Wyjazd organizuje Fundacja Wschód. 

  Zadaję sobie pytanie dlaczego tam jadę? Moja rodzina nie pochodzi z dawnych Kresów... Urodziłam się i wychowałam na  Ziemiach Odzyskanych jak to się kiedyś mawiało, czyli w Zachodniej Polsce.  Sporą część życia zakonnego spędziłam  w miejscu, które stało się na nowo polskie po 1945 roku, po bardzo długim okresie. 

  

   Mało tu pomników polskiej kultury, pamiątek mówiących o przodkach, wszystko mi mówi, że  ktoś inny tworzył to piękno, przy niewielkim udziale Polaków. 

  Od dziecka podziwiałam piękno zabytków, urok zieleni,  średniowiecznego miasteczka, które Niemcy  po drugiej wojnie opuścili. 

 Zyłam z ludźmi, którzy pochodzili z Kresów, których dziadkowie tęsknili za tamtą ziemią i wracali tam  opowieściami. Wychowana na Sienkiewiczu, czekająca na wydanie Ogniem i mieczem. Zawsze byłam ciekawa jak tam jest, co było tam tak wyjątkowego?

 Juliusz Słowacki, Ignacy Paderewski, Karol Szymanowski,Wojciech Kilar i Stanisław Moniuszko  i wielu innych  wybitnych Polaków tam się urodziło. 

   Polska nie zaczęła się po 1945 roku. Gdzieś w sercu mi gra.

 Historię, kulturę i literaturę tworzyły pokolenia przede mną i chciałabym poznać te  miejsca, chociaż na chwilę przenosząc się w tamten świat, będąc na cmentarzu i wśród tamtejszych Polaków, tak tam  zostali Polacy, którzy w niektórych miejscach są już ostatnim pokoleniem, myślę, że warto tam pojechać i powiedzieć im, że o nich pamiętamy.

  Jestem ciekawa tej wyprawy, jestem ciekawa młodych, których pradziadowie stąd wyjechali. Ich reakcji i zaangażowania.

 Pisać o Polsce to takie staromodne, dzisiaj świat przed nami stoi otworem... I właśnie dlatego mogę pojechać na Ukrainę. 

 Kiedy w latach 90 byłam w Kołomyi, poszłyśmy na cmentarz do naszych Sióstr, moje wrażenie było okropne. Zdewastowane grobowce, cmentarz w lesie, trzepak między grobami, a za chwilę wielkie osiedle. Dzisiaj to miejsce wygląda zupełnie inaczej, dzięki staraniom Polaków w kraju.  

  Cmentarze to swoista kronika, pamiątka dla przyszłych pokoleń,  mogłam to zobaczyć w Nałęczowie, to małe 3000 miasteczko, kultywuje pamięć na cmentarzu  o Powstańcach Styczniowych, właścicielach ziemskich, Zołnierzach AK i Zołnierzach Niezłomnych, pisarzach i zasłużonych osobach dla uzdrowiska. mały cmentarz, który jest nośnikiem historii.

 Jadę więc aby dotknąć tej historii, w zarośniętych polskich cmentarzach, pozostawionych na Ukrainie,by powiedzieć, że jesteście częścią naszej historii, że pamiętamy.

 Wiem, że trudno to zrozumieć, że tyle jest ważniejszych spraw, chcę pojechać tam z młodymi by powiedzieć im, że Polska to dumny kraj, który pamięta o swoich przodkach spłacając im dług wdzięczności poprzez pamięć, pracę na cmentarzach i dumę ze swojej historii.