Dlaczego nie przestałam prowadzić bloga?

  Dwa lata temu, w grudniu, rozpoczęłam prowadzenie bloga. Nie osiągnęłam sukcesu. Dzisiaj mówią, że blogi są passe, także sukces mnie ominął.... No i znowu się spóźniłam i nie jestem na czasie.  
Snapować nie będę i nagrywać filmików też nie, już nie teraz....

 

  Dwa lata temu  było sensacją, że siostra  pisze bloga, szukałam innych sióstr zakonnych, które piszą blogi, znalazłam kilka, z pięć. Dwie są bardziej popularnie, pozostałe, są, podobnie jak  ja.

  Czy marzę o sukcesie? Chciałabym, aby ktoś czytał to co napiszę, może nie tysiące ale setki (przy niektórych postach) mnie cieszą... jak dziecko. Nie jestem kimś ciekawym, wybitnym, znaczącym i oryginalnym (chociaż niektórzy twierdzą, że bardzo) na tyle, abym mogla się wybić, unikam też kontrowersji w pisaniu, świadomie, chociaż wiem, że na tym się płynie dobrze.

Po dwóch latach przekonałam się na własnej skórze, że aby blog mógł dobrze prosperować, trzeba bywać w sieci, komentować, utrzymywać relacje, no i znać się na nowinkach technologicznych, bo postęp tutaj jest bardzo szybki.

     Kiedy zaczynałam pisać bloga wydawało mi się, że jest to bardzo proste, wystarczy pisać. Dzisiaj wiem, że nie jest to proste, wymaga determinacji, kreatywności, systematyczności i pasji, aby się nie zniechęcić. Pomijam już znajomość posługiwania się SEO  i nakłady finansowe na reklamę.

    Co zyskałam prowadząc bloga?

   Przede wszystkim mogłam zobaczyć, jak pięknie ludzie prowadzą blogi i o jakich ciekawych rzeczach piszą, o swoich pasjach i zainteresowaniach, wokół których gromadzą się zainteresowane osoby i tworzą węzy, które można obserwować czytając komentarze, takie są starsze blogi  jak np. http://5porroku.blogspot.com/ . Prowadzone przez osoby dojrzałe z dorobkiem zawodowym i artystycznym. Znalazłam wiele blogów na temat książek i czytania oraz rękodzieła, to osoby też piszące już po kilka lat. 

  Nowsze blogi głównie zakładane na WordPressie, to tzw blogi lifestylowe, z piękną estetyką, a jeszcze inne to prowadzone przez mamy lub rodziców,  których jest bardzo dużo, a przynajmniej na takie trafiałam często. W końcu blog musi być o czymś, czyli trafiać do grupy docelowej jak m, mówią znawcy.

 A zapomniałabym jeszcze o blogach z rozważaniami Ewangelii lub innymi rozważaniami religijnymi i społecznymi które są prowadzone przez księży wśród nich najpopularniejszy blog https://wyplynnaglebie.com/  ks. Daniela Gibowskiego z Radomia,  przedstawiającego się jako Przyjaciel Ubogich. 

  W każdym razie, zobaczyłam co to jest blogosfera, chociaż trochę,  że to bardzo ciekawe miejsce, pełne ludzi pomysłowych, twórczych, z bogatymi zainteresowaniami i ze znaczącą przewagą ludzi młodych tak do 37 roku życia. 

  Wszyscy inni, do których się zaliczam,  już jesteśmy spóźnieni, chociaż pociesza mnie, że siostra Borkowska, chociaż za chwilę będzie miała 80 lat, cieszy się dużą popularnością, co prawda ma filmiki ale co tam. 

 A odchodząc od tematyki religijnej to blog http://fajna-baba-nie-rdzewieje.pl/     napawa mnie nadzieją, że kobiety w tym wieku, do których się zaliczam, mogą mieć też coś ważnego do powiedzenia, w moim wypadku, może nie dla całej masy odbiorców ale może dla 10, 50 lub 100 osób..... 

 Podsumowując, chciałabym powiedzieć, że lubię to blogowanie, niezależnie od sukcesu, nawiązanych znajomości, daje mi ono radość i satysfakcję, uczy cierpliwości i systematyczności, każe szukać ciągle nowych pomysłów i zadawać sobie pytanie po co to robię i dla kogo. Poszerza moje horyzonty, otwiera na różne  sposoby myślenia: o  Bogu, świecie i drugim człowieku.

 I na koniec, jeśli dobrnąłeś tu Czytelniku. Dziękuję, że tu zaglądasz systematycznie lub od czasu do czasu, dziękuję właśnie Tobie, który skończyłeś to czytać. Pozdrawiam serdecznie.