Kardynał od ubogich

   Ciekawe rzeczy potrafią się wydarzyć na wakacjach, w zwykłych okolicznościach, czasami możemy spotkać niezwykłych ludzi.
   Na krańcu Polski, w niewysokich górkach, spotkałam Kardynała. Przyjeżdża tutaj w wolnej chwili, ma tu swoją przystań, swój dom, swoich przyjaciół. Na górce, tak,  prosta chata zazwyczaj wypełniona jest ludźmi, zwyczajne miejsce. Kardynał kosi trawę, naprawia schodki do kaplicy, jeździ starym jeepem po górkach.

  Po wspólnych nieszporach siedzimy przy stole  rozmawiając i żartując, patrzymy na dobrego człowieka, który przyjechał odpocząć.
Jak to jest być kardynałem? Zapytałam. Nie wiem, jeszcze nie zdążyłem pomyśleć. Papież  jałmużników nigdy nie robił kardynałami. Zazwyczaj byli to biskupi stolic. Papież Franciszek mianuje  kardynałów z innych państw i miejsc niż do tej pory byli mianowani, nie informując ich wcześniej.


  I dalej toczy się rozmowa, zajadamy się naleśnikami, pięknie podanymi, Ksiądz Kardynał wielkim nożem kroi tort, a mała dziewczynka, która jest w rodzinie zastępczej, wdrapuje się obok kardynała i przytula go. Jest też pani głuchoniema, którą czeka poważna operacja, ks.Biskup z troską się do niej zwraca. 
   
 Kardynał opowiada o swojej pracy. Jak codziennie przygotowują trzysta posiłków dla bezdomnych na Dworzec Termini we Włoszech, nie z tego co zostało ale ze świeżych, kupionych produktów, jak dla Pana Jezusa. Kucharzem, jest mężczyzna po 20 letnim wyroku więzienia. W zimie puste kościoły zostały otwarte, aby mogli nocować tam bezdomni,  przekonuje nas, że tak się realizuje Ewangelia. Dajemy za nic, to nic, że przepiją, że ciągle żyją i będą żyć na ulicy. 
Papież Franciszek otworzył serca, jeszcze nigdy nie dostawaliśmy tyle pieniędzy dla ubogich co teraz. Mówi Kardynał.

 Można się zgadzać z taką formą pomocy lub nie. Jedno jest pewne, przez takie działania widzimy inne oblicze Kościoła. Kościół hierarchiczny, pełen godności i splendoru często, to jedna rzeczywistość i druga, ta pełna niepokoju  to  Kościół  ubogich dla których jest miejsce w Kościele.

  Może historia nie będzie pamiętała nazwiska biskupa Konrada Krajewskiego ale to, że był Kardynałem Ubogich zapamięta na pewno. Kiedy mu to powiedziałam, spojrzał na mnie uważnie i powiedział: To nie ja, to papież Franciszek.

  Tak zmienia się moje myślenie o Kościele, zaczynam rozumieć na czym polega pontyfikat Franciszka, uczynić Kościół bardziej dla ludzi, mniej struktur, więcej miłości, myślę, że w tym jest nadzieja dla chrześcijaństwa, odzyskać oblicze miłosierdzia, które przyniósł nam Pan Jezus. Nie jest to łatwe ale tylko wtedy chrześcijaństwo będzie mogło przetrwać.

 Na koniec chciałabym dodać, że nie jestem znajomą księdza Biskupa, Kardynała Konrada Krajewskiego, jestem siostrą, która spotyka go w tym miejscu na wakacjach od lat, i którą zaprasza razem z innymi siostrami na nieszpory do siebie na górkę.
Chciałam napisać o Jałmużniku Papieskim, który został Kardynałem od Ubogich, i który jest zwyczajnym skromnym, człowiekiem, od 20 lat posługującym w Watykanie. 
Zdjęcia publikuję za zgodą Księdza Kardynała

Komentarze

  1. Miałam możliwość spotkać Kardynała w prostych codziennych okolicznościach. Potwierdzam: jest taki właśnie. W tym momencie zawsze nachodzi mnie refleksja: co to się porobiło, że normalność jest taka rzadka, że aż zadziwia... :)
    Coś jak z tym zdjęciem z lodami ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, Siostro. Też myślę o rzadkiej normalności. A przecież to takie proste. Może rzeczy najprostsze są najtrudniejsze. Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  2. czyta się z uśmiechem, czyli moja ukochana siostra Małgorzata Chmielewska nie jest sama w swoich poglądach, dziękuję za ten post

    OdpowiedzUsuń
  3. Też mialam okazję spotkać kardynała, w nieco innych okolicznościach ale też w tamtych rejonach. Tacy ludzie umacniają wiarę innych.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Co to znaczy być Dzieckiem Boga?

Czy Pan Bóg działa moim życiu?

Czy możliwe jest życie w czystości?