Duch Święty w Bierzmowaniu
Myślę o Duchu Świętym, którego mają otrzymać młodzi. Widzę zdumione niektóre buzie, kiedy mówię, Duch Święty to Miłość, Radość, Pokój, jednak wiara to nie emocje. Śmieję się w duchu, że zbyt wiele ich mam, abym mogła im ufać.
Kiedy mówię o sprawach Bożych wtedy też myślę, wiele rzeczy mi się porządkuje, ktoś się uśmiechnie, tak to takie kobiece. Tym razem też tak jest ...
Uczennica mnie zapytała: Po co mi Bierzmowanie, skoro jak się pomodlę to otrzymuję Ducha Świętego?
Wcale nie jest łatwo odpowiadać młodym ludziom, ponieważ trzeba mieć najpierw w sobie odpowiedzi, aby były wiarygodne. Szukając odpowiedzi zobaczyłam kilka rzeczy:
Sakrament jest pieczęcią tzn.Czy czuję czy, nie czuję, mam Ducha Świętego, należę do Niego, niezależnie od mojego samopoczucia i tę pieczęć otrzymujemy we wspólnocie Kościoła, pośród innych wierzących, w czasie Eucharystii.
Potrzebujemy wspólnoty Kościoła, życia sakramentalnego, aby nasza relacja z Panem Jezusem mogła się rozwijać, abyśmy umieli budować osobistą relację przyjaźni.
Duch Święty to nie emocje, to stałość i wierność w praktykach religijnych, w modlitwie, ponieważ tam mam dopływ Łaski, niezależnie od uczuć, które obecnie przeżywam.
Konsekwencją życia łaską czyli w wolności od grzechu i słabości jest bezinteresowna miłość, wobec drugiego człowieka, która może być wzmacniana przez emocje.
Duch Święty, to nie poryw chwili, potrzeby ale pewność w podejmowanych decyzjach i wyborach.
Młodzi ludzie, a może nie tylko młodzi, często myślą, co dostaną, co Pan Bóg zrobi, jednak zwalniają się od współpracy od odpowiedzi, od zaproszenia Pana do swojego życia, Ty Boże mnie przekonaj, że jesteś, to wtedy w Ciebie uwierzę....
Moją największą bolączką w przygotowaniu do Bierzmowania jest widzieć obojętne, znudzone twarze, lub oczekiwanie na przeżycie czegoś wyjątkowego, aby się przekonać, że Bóg jest.
Powtarzam z uporem maniaka nie bądźcie widzami w czasie mszy świętej odpowiadajcie, śpiewajcie, angażujcie się, w to co się dzieje, w ten sposób otwieramy swoje serca zapraszamy Pana do naszego życia. On odpowie. Ponieważ nosze w sobie głębokie przekonanie, że Pan chce ich obdarować hojnie i pragnie zastać przygotowany grunt. Jednak czy serca ich są gotowe, nie zewnętrzna oprawa ale serca?
Młodzi niezależnie od pewności swojej wiary, dzisiaj, mają wyczucie Boga, może dlatego tak bardzo potrzebują Go poczuć, nie uwierzyć, a poczuć. To chyba tez jest jakiś znak czasu. Poczuć, że On jest.
Ostatnią rzeczą jaką chciałabym napisać to: Dziękujmy Bogu za uczucia, poczucie Jego Obecności, radość, miłość, entuzjazm, jednak nie szukajmy przeżyć, emocji, ale Boga samego, który jest Miłością. Poniżej zamieszczam link do bardzo interesującego wywiadu na powyższy temat z ks. W. Warzyniakiem http://gosc.pl/doc/4741084.Instrukcja-obslugi-bierzmowania
Podoba mi się myślenie o sakr. Bierzmowania jako swoistej świadomej (ze strony przyjmującego) "aktywacji" Ducha Świętego, którego mamy wszk od Chrztu. Tak potrzebna jego pomoc na czas dorastania...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
UsuńWydawało mi się, że przyjęcie Bierzmowania coś zmieni w moim życiu. Myślałam, że nagle będzie takie "wow" i przekonam się że Bóg jest... i tak się nie stało. Stwierdziłam, że skoro nie przekonałam się to znaczy, że Go nie ma. Może to wszystko działo się za wcześnie, bo na początku drugiej klasy gimnazjum.
OdpowiedzUsuńale o wow się w kościele (zwlaszcza przed bierzmowaniem) mówi, a o codzienności rzadko... słyszałam, jak ksiadz na kazanie dla młodzieży przyniósł garść cukierków, wszedł na ambonkę, zjadł jednego i powiedział do mikrofonu: to jest chrześcijaństwo. szalejemy, żeby pokazać dzieciakom wiarę jako coś atrakcyjnego, żeby ich "przyciągnąć", a potem jest właśnie tak...
Usuńhttp://gosc.pl/doc/4741084.Instrukcja-obslugi-bierzmowania
OdpowiedzUsuńDziękuję za ten link ze świetnym wywiadem, z ks. Warzyniakiem, o tym kim jest Duch Święty i czym jest Bierzmowanie. To bardzo piękne, cenne i ważne.
Usuń