Być kobietą mężną

     Judytą zainteresowałam się kiedy zobaczyłam obraz  Caravaggia z kobietą o delikatnych rysach    głowę Holofernesowi. Tryskająca  krew i twarz pełna przerażenia ofiary, sprawiały, że pierwsza ścinającą, moja reakcja była  typu:  Co za okropieństwo , było to tak  silne uczucie, że wracałam do tego obrazu, patrząc na tę piękną kobietę, z myślą, że muszę dowiedzieć się o niej czegoś więcej.

Tak zaczęłam czytać Księgę  Judyty  Starego Testamentu. Kog tam znalazłam?

   Judyta jest piękną,  pobożną,  młodą,  bogatą  wdową, którą poznajemy w momencie oblężenia miasta Izraelskiego-Betulii  przez Holofernesa, dowódcę wojsk króla Nabuchodonozora. Izraelici upadają na duchu, gdyż zostali otoczeni bez możliwości ucieczki i dostępu do wody,  której zgromadzone zapasy były na wyczerpaniu. Chcą się poddać Asyryjczykom, aby ocalić swoje życie. Tracą wiarę, że Bóg przyjdzie im z pomocą i poczucie godności. Kiedy decyzja o uznaniu klęski zostaje podjęta, przychodzi  Judyta, która budzi wiarę w mieszkańcach Betulii, zachęca do zaufania i wierności Bogu, odbudowuje poczucie godności i odpowiedzialności za naród  i ożywia pragnienie bycia ludźmi wolnymi i dumnymi, motywem przewodnim jest: wierność Bogu i Jego obietnicom. W swojej mowie daje się poznać  jako  kobieta, mądra, roztropna  i o  szlachetnym sercu, jej działalność nie kończy się  na przemowie, podejmuje decyzję, że wyjdzie z oblężonego miasta, aby zabić strasznego dowódcę  i  wykorzystuje w tym celu swoją urodę podkreślając ją strojem. Pomijając cały kontekst biblijny tego tekstu, jego znaczenie i symbolikę,  uderza mnie w tej kobiecie Starego Testamentu, siła, która  wypływa z głębokiej wiary i zaufania Bogu. Judyta zachwyca mnie też swoją  odwagą, determinacją w wierności,  jest to kobieta, która żyje w obecności Pana, zdolna do ryzyka i  całkowitego oddania życia, aby dochować wierności Bogu.

    Czasami  mówimy, Judyta wojująca, powiedziałabym, Judyta mężna, chociaż cecha męstwa jest bardziej właściwa mężczyznom, męstwo jej to: wierność, mądrość, pobożność, szlachetność serca. Judyta jest kobietą niezależną, a jej niezależność  oznacza świadome  poddanie swojego życia Panu, możemy też powiedzieć, że czemuś ważnemu, istotnemu.

    Przyglądając się postaci Judyty myślę, o ideałach kobiet, jakie często są nam proponowane,  ograniczę się do dwóch, które mnie uwierają, jeden to Gałązka Jabłoni, jak pisał Edward Stachura – kobieta delikatna, krucha, zwiewna,  pobożna i  o szlachetnym sercu,  potrzebująca troski mężczyzny, wydaje się , że za takimi kobietami mężczyźni muszą tęsknić  i ich poszukiwać  i drugi typ kobiety to   silna, niezależna,  zdeterminowana w miłości, wierności  i dążeniu do ideałów, niekoniecznie zależna od mężczyzny.  W moim odczuciu Judyta  łączy te dwa typy .

Myślę, że w obrazie tej mężnej kobiety, mogą odnaleźć się te wszystkie panie, które zdecydowały się na ważne zadania w swoim życiu np.  wielodzietność,  wychowanie dziecka niepełnosprawnego lub te, które usilnie błagają  Boga o życie swojego dziecka chorego na raka i które toczą bitwy na rożnych polach swojego życia, a ich mieczem jest wiara i ufność.

   Judyta pokazuje jak walczyć o pierwszeństwo  Boga, ideałów, wartości, o to co jest dobre i piękne w  życiu, musiała być  dumną kobietą, gotową do najwyższych poświęceń.

 Przyglądam się tej młodej wdowie i przychodzą mi na myśl słowa z jej modlitwy.

  Uderzcie w bębny na część mojego Boga ,zagrajcie na cymbałach Panu, zanućcie mu psalm i pieśń uwielbienia, wysławiajcie i wywyższajcie Jego imię  Jdt 16,1