Aniela od Jezusa

 

 Długo nie mogłam przekonać się do Anieli wydawało mi się, że jest jakaś, zaprzeszła, wszystko co proponowała było mi obce mentalnościowo, a język, którym ją opisywano archaiczny i kompletnie niezrozumiały. Sytuacja się zmieniła, kiedy pojechałam do Italii, do miejsc w których się urodziła, wychowywała i żyła, spokojne przebywanie tam, pozwoliło mi przenieść się w czasie  i nawiązać z nią osobisty kontakt, jak można się domyśleć, chodzi o postać z XV/XVI w. Św. Anielę Merici. W tym miejscu myślę  z wdzięcznością o bp.Rysiu, z którym miałam wykłady, z historii kościoła i który nauczył mnie patrzeć na dawne wieki, w kontekście myślenia ówczesnych ludzi, a nie przykładania im współczesnej miary, i to  był to klucz do zrozumienia Założycielki mojego Zakonu.
  Modlitwa przy jej grobie, czytanie, Pism, które zostawiła, stopniowo odsłaniały przede mną kobietę odważną, bezkompromisową, otwartą na działanie Ducha Świętego i Jego prowadzenie w swoim życiu i to coś,  najbardziej niezwykłego, to tę szczególną pełną  szalonej miłości więź z Jezusem, była ona gotowa raczej umrzeć niż obrazić Jego Boski Majestat. Odkryłam w niej szczery i żarliwy radykalizm życia Ewangelią, wynikający z głębokiego doświadczenia  Łaski Pana, ducha służby i twórczego dynamizmu pośród  świata. Było to tym trudniejsze, że  samotne kobiety, w tamtej epoce nie miały znaczenia i możliwości.

   Czasem myślę, jakie musiało być jej życie, że ludzie ją znaleźli i przychodzili do niej po radę, np w sprawach konfliktów, bo przekaz nam mówi, że miała dar jednania ludzi.

 Jej  duchowość miała taką moc oddziaływania, że założone przez nią Towarzystwo szybko się rozrastało w całych Włoszech, a następnie w  innych krajach europejskich i chociaż, przechodziło różne koleje losu, jej duch przetrwał w wielu rodzinach urszulańskich na całym świecie do dzisiaj.

  Święta Aniela  pokazuje mi drogę życia z Panem, a święty Ignacy z Loyoli, który był jej współczesny, w swoich Ćwiczeniach, nadaje kształt tej duchowości ewangelicznej.

  Jestem też jej wdzięczna, za otwartość, za ducha prorockiego, gdzie mówiła o czytaniu znaków czasu, trzymaniu się drogi Kościoła i życiu życiem nowym. Za dostrzeżenie potrzeb kobiet, w tamtej epoce, no i za to, że pozwala mi się odkrywać ciągle na nowo, za każdym razem pokazując mi coś innego.
Piszę tu o niej ,bo 27.01 mamy święto w moim Zakonie, czyli Uroczystość Świętej Anieli Merici i mam taką potrzebę serca, żeby o niej coś napisać swojego.