Spotkania

   Wojna stała się bardzo realna, nie jakąś opowieścią dziadków ale czymś co odbywa się 30 km od naszej granicy, niektórzy mówią: sojusznicy, NATO itd. może, na jakiś czas, a może za miesiąc, któż to wie....Tego nikt nie może nam zagwarantować...    Zastanawiam się czy pomoc Ukraińcom nie wypływa z  tego lęku, bo wiemy, że my będziemy następni...  Oswajam myśl o śmierci, w czym pokładam nadzieję, dlaczego tak bardzo żal jest umierać, przecież wiem, że zobaczę się z Bogiem...A jednak żal, najbardziej  tych których kocham...Nie chciałabym, aby cierpieli.  W słoneczny dzień, spotykam dzieci ukraińskie, które idą na plac zabaw i przyglądają mi się z ciekawością. Dobrze, że są u nas...     Myślę, że odchodzi to co znane, pewne, bliskie, nadchodzi niepewność, oczekiwanie na to co będzie i jak będzie...Niepewność to jedna z trudniejszych rzeczy w życiu. Zapisałabym się do WOT-u gdybym była młodsza i nie była.... zakonnicą. Ś...

W dziwnych czasach żyjemy, a może każde czasy były dziwne, w 2022 roku, po dwóch latach pandemii, mamy wojnę na granicy wschodniej, tuż, tuż... nie zdążyliśmy okrzepnąć po jednym doświadczeniu, a tu już następne.. Młodzi, którzy żyją w pokoju, nie wiedzą co z tym fantem zrobić, wojna wydaje im się niemożliwa...A jednak stała się czymś bardzo realnym bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.   Obudzić się z letargu człowieka sytego, do tego zaprasza nas w tym roku Wielki Post, poprzez napływ uchodźców, matek z dziećmi... Skoncentrowani na własnym zdrowiu, dobrobycie i dobrym samopoczuciu, zostaliśmy zmuszeni do zainteresowania się losem innych, nie zawsze w historii nam życzliwych ale potrzebujących. Obecnie tak wypełnia się nasza codzienność....    Do czego ona nas zaprasza dalej i głębiej?   W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu Liturgia Słowa nas zaprasza do zajrzenia w siebie i zobaczenia na  ile i z czego jestem w stanie zrezygnować dla Boga, jakie pragnienia wype...